Ik las eens ergens: als je het risico om in onbekende situaties verzeild te raken zo veel mogelijk verkleint en geen nieuwe terreinen verkent, dan leef je in de zogenoemde comfort zone. De vraag is of dat een organisatie stagneert in ontwikkeling en of het dan nog wel aansluit op behoeften in de markt.
Hier moest ik aan denken toen ik een mooie opdracht in de schoot geworpen kreeg met allerlei uitdagingen op alle fronten. Ik wist van te voren dat dit mij en ook mijn mensen uit de comfortzone zou halen en pakte deze kans met beide handen aan.
Het begon met aanpassingen van onze ict om aan de voorwaarden te kunnen voldoen. Daarnaast was de telemarketing zelf een ontzettende uitdaging.
Vanwege het best wel platte onderwerp en aanbod was de verwachting dat de doelgroep, wel b2b maar op het randje, niet echt op onze call zat te wachten. Het was pure hard selling. In beginsel niet echt ons ding dacht ik.
Uiteraard is het uiteindelijke allemaal te doen om extra omzet te genereren maar wij richten ons normaal gesproken meer op kwalitatieve en hoogwaardige telemarketing zonder agressieve guerillatactieken en die de nieuwsgierigheid van de prospect prikkelt.
Daarbij kan je denken aan het maken van bezoekafspraken voor account managers, leadkwalificatie, screenen van bestanden, inventariseren van doelgroepen, testen van proposities, klanttevredenheidsonderzoek etc.
Daar ligt dus onze comfortzone.
En wat bleek: Er ontstond inderdaad onzekerheid en twijfel. Ook bij mijzelf.
Echter, wat ik mooi vond om te zien was dat na een bepaalde periode de meeste medewerkers bereid waren om uit hun veilige comfortzone te komen.
Het project is afgerond en ik kan wel stellen: we hebben er erg veel van geleerd. SWOT Waar zitten de sterkten, zwakten, kansen en bedreigingen van de organisatie maar vooral van de werknemers. Het stelt mij in staat als werkgever de toekomstmogelijkheden inzichtelijk te maken, kansrijke doelen te stellen en het arbeidspotentieel te optimaliseren.
